Uzupełnienia pośrednie nabrały interesującej i dynamicznej przewagi w ostatnich latach, czego skutkiem jest rozwój protetyki stomatologicznej stymulowany przez konsumentów. Pacjenci wymagali bardziej estetycznego materiału odbudowującego z podbudową wolną od metali, a rynek dostarczył. Jednak wprowadzenie nowych materiałów podłoża, spoiw i cementów skomplikowało zastosowanie procesu pośredniej odbudowy. Celem tego artykułu jest wyjaśnienie dostępnych opcji cementowania i klejenia oraz przedstawienie w jaki sposób można najlepiej wykorzystać te opcje.

Cementowanie lub przyczepność: co to jest?
Podczas gdy większość klinicystów używa terminów cementacja i adhezja zamiennie, odnosząc się do umieszczania uzupełnień pośrednich, różnica między tymi dwoma podejściami nie może być bardziej odmienna. Cementowanie odnosi się do procesu, w którym substancja utwardzająca jest wykorzystywana do wiązania 2 ciał razem, wyłącznie na zasadzie mechanicznej. Z drugiej strony, adhezję definiuje się jako siłę przyciągania między odmiennymi ciałami, która działa, aby utrzymać je razem chemicznie i mechanicznie. Klejenie to technika, która przylega do ciał. To rozróżnienie ma na celu jedynie wyjaśnienie, że adhezja jest lepsza od cementacji pod względem siły przyciągania między odmiennymi ciałami (np. Podłoże ząb i korona).

Read more „Wypełnienia plomb – obecne trendy.”

Cote i in. (Wydanie 29 listopada) omawiają, w jaki sposób podawanie rekombinowanego czynnika wzrostu neureguliny-1 (rNRG1) może nasilać naprawę niewydolnego serca. Stymulacja proliferacji i różnicowania kardiomiocytów powinna zostać dodana do potencjalnych mechanizmów działania rNRG1. Mechanizm ten został po raz pierwszy zasugerowany odkryciem, że myszy z nokautem germinalnym genów NRG1, ERBB2 i ERBB4 mają zmniejszoną cyrkulację mięśnia sercowego i cyklizację kardiomiocytów. Wpływ podawania rNRG1 na cykliczne zmiany i proliferację kardiomiocytów obserwowano in vitro, 2,3, a następnie przez naszą grupę in vivo, w której odnotowano poprawę w mysim modelu zawału mięśnia sercowego.4 Podawanie rNRG1 może aktywować znane i nieznane mechanizmy w różnym stopniu w różnych warunkach. Chociaż mechanizmy przedstawione przez Cote i in. Read more „Hamowanie i niewydolnosc serca”

Teo i in. (Wydanie 8 października) opisuje trzy kobiety z gruczolakami produkującymi aldosteron. Każdy gruczolak miał mutację somatyczną w CTNNB1, genie kodującym ?-kateninę w szlaku różnicowania komórek Wnt. Autorzy sugerują, że istnieje związek między mutacją somatyczną w CTNNB1, gruczolaki produkujące aldosteron i ciąża. My i inni opisaliśmy mutacje CTNNB1 u czterech kobiet z gruczolakami produkującymi aldosteron (patrz tabela w dodatkowym dodatku, dostępna wraz z pełnym tekstem tego listu) .2-4 W żadnym z przypadków nie było związku z ciążą. Żadna z kobiet nie była w ciąży w momencie rozpoznania, a trzy były w okresie menopauzy lub po menopauzie. Read more „Ciaza, pierwotny aldosteronizm i somatyczne mutacje CTNNB1”

Badanie LEADLESS II (wydanie 17 września) informuje o bezpieczeństwie i skuteczności bezołowiowego, autonomicznego, wszczepionego przezskórnie rozrusznika, który jest innowacyjnym przykładem miniaturyzacji. Nie badano wpływu kremacji na ten rozrusznik. Biorąc pod uwagę rosnącą liczbę kremacji przeprowadzanych na całym świecie, potencjalne zagrożenie związane z kremacją osób, które mają ten rozrusznik, stanowi problem.23 Akumulator w bezkomorowym rozruszniku serca jest litowo-węglowym monofluorkiem-fluorkiem poliwęglanu, który ma wysoką gęstość energii.4 Postawiono hipotezę, że im większa gęstość energii akumulatora, tym większe ryzyko wybuchu. 5 Ponieważ tradycyjne stymulatory wszczepiane są podskórnie, można je łatwo usunąć po śmierci przez małe nacięcie. Rozruszniki bezołowiowe mogą zostać przeoczone przez klinicystów i nie można ich wykryć za pomocą ręcznych wykrywaczy metali. Ponadto eksplantacja będzie trudna. Read more „Bezdechowy stymulator serca”

Skala SF-36 wykazała, że odstawienie hormonu tarczycy było związane z pogorszeniem jakości życia w porównaniu z rekombinowaną ludzką tyreotropiną. Trzy miesiące po ablacji, nie było znaczącej różnicy w wynikach SF-36 lub Billewicza między dwiema grupami stymulującymi tyreotropinę (Tabela w Dodatku Uzupełniającym). Tabela 4. Tabela 4. Zdarzenia niepożądane, zgodnie z metodą stymulacji tyreotropiną i dawką 131I. Częstość występowania problemów związanych ze śliną nie różniła się istotnie pomiędzy grupami, ale dysfunkcja łzowa (łzawienie oczu) występowała częściej u pacjentów poddawanych odstawieniu hormonu tarczycy wraz z małą dawką 131 I (19%) lub dużą dawką 131 I (25%) niż u pacjentów otrzymywanie rekombinowanej ludzkiej tyreotropiny (10%) (tabela 4). Read more „Strategie ablacji radiojodem u chorych z rakiem cięzowatym o niskim ryzyku AD 5”

Błąd standardowy został dostosowany do grupowania w podstawowej jednostce próbkowania. Projekt pobierania próbek wymaga równej liczby nowych przypadków we wszystkich klastrach. Ze względu na różnice pomiędzy klastrami pod względem liczby przypadków z testami lekowrażliwości, masę do pobierania próbek podano jako odwrotność liczby pacjentów z wynikami testu lekowrażliwości w każdym skupieniu. Metody opublikowane przez Światową Organizację Zdrowia (WHO) zostały wykorzystane do obliczenia częstości występowania gruźlicy lekoopornej w Chinach.4 Oceniliśmy występowanie przypadków lekooporności wśród pacjentów z nowymi lub nawrotowymi przypadkami gruźlicy poprzez pomnożenie szacunków WHO z 2007 r. zachorowalność na gruźlicę w Chinach (która obejmuje zarówno nowe, jak i nawrotowe przypadki) ze względu na odsetek nowych i nawrotowych przypadków, które były lekooporne .4,20 U pacjenta uznano, że miał nawrotowy przypadek gruźlicy, jeśli podano mu leki stosowane w leczeniu gruźlicy i ukończyły leczenie lub zostały wyleczone, a gruźlica ponownie się rozwinęła. Oceniliśmy występowanie nabytej lekoopornej gruźlicy przez pomnożenie szacowanej częstości wcześniej leczonych, ale niespokrewnionych przypadków gruźlicy, w proporcji tych przypadków, które były oporne na leki. Read more „National Survey of Drug-Resistant Gruźlica w Chinach AD 3”

Pacjenci otrzymujący chemioterapię z powodu raka są bardziej narażeni na żylną chorobę zakrzepowo-zatorową. Ograniczone dane potwierdzają kliniczne korzyści profilaktyki przeciwzakrzepowej. Metody
W tej podwójnie ślepej, wieloośrodkowej próbie ocenialiśmy skuteczność i bezpieczeństwo niskokalorycznej heparyny semuloparyny w zapobieganiu żylnej chorobie zakrzepowo-zatorowej u pacjentów otrzymujących chemioterapię z powodu raka. Pacjenci z guzami litymi z przerzutami lub miejscowo zaawansowanymi, którzy zaczęli otrzymywać chemioterapię, byli losowo przydzielani do otrzymywania podskórnej semuloparyny, 20 mg raz na dobę lub placebo do czasu zmiany schematu chemioterapii. Pierwszorzędowy wynik skuteczności był złożony z każdej objawowej zakrzepicy żył głębokich, dowolnej nie zatorowej zatorowości płucnej i śmierci związanej z żylną chorobą zakrzepowo-zatorową. Klinicznie istotne krwawienie (poważne i inne niż niegdysiejsze) było głównym wynikiem bezpieczeństwa. Read more „Semuloparyna w profilaktyce przeciwzakrzepowej u pacjentów przyjmujących chemioterapię z powodu raka”